چکیده:خاک های کم آب گچ مانند, بیشترین سهم را در میان خاک های کم آب ایرانی دارند. اطلاعات در مورد پیدایش و طبقه بندی این خاک ها محدود است. اهداف این تحقیق، مطالعه ی میکرومورفولوژی کران های گچی، آرژیلیکی و آهکی برای درک نحوه شکل گیری کران گچی در سه مناظره ی مختلف، و آزمودن معیار های طبقه بندی خاک های تازه اصلاح شده و سیستم طبقه بندی FAO در خاک های کم آب گچی موجود در مناطق مرکزی ایران است. مجموع 15 نماینده ی پدون در سه منظره ی مختلف( بادبزن های واریزه ای، فلات ها و دشت های آبرفتی) مورد مطالعه قرار گرفتند. شواهد رسوب در خاک های واریزه ای توسط افزایش مقدار و ضخامت کل رس در زیر زمین و پوشش های رس خوب توسعه یافته اما به طور قابل توجهی متفرق شده که در مقاطع نازک مشاهده شده بودند، به دست آمد. علاوه بر آویز ها، سنگ گچ به عنوان ذرات میکروسکوپی، مثل ذرات شبه فیبری مجرد و پرتویی، کریستال های خطی و گرانشی تصادفی، در امتداد کانال ها و حفره های مسطح بدون هیچ گونه جهت گیری مشخص به سمت سطح، اتفاق می افتد. سنگ گچ همچنین به عنوان صفحات همپوشانی نسبتا بزرگتر رخ می دهد. توالی کران، همراه با خصوصیات شیمیایی و میکرومورفولوژیکی آنها، نشان می دهد که سنگ گچ های انباشته شده در مناطق مختلف دارای حالات تشکیل مختلف هستند. همزیستی کران های آرژیلیک، آهکی و گچی در خاک های آبریزه ای ترکیب عجیبی است که نشان دهنده ی چند مرحله یی بودن خاک زایی در این مناطق است. کران های پالئو آرژیلیکی در محیط های مرطوب تری نسبت به امروز رشد کرده اند. این مطالعه همچنین نشان داده است که آخرین نسخه تجدید نظر شده از طبقه بندی خاک ایالات متحده و FAO، می توانند این نوع خاک را به خوبی طبقه بندی کنند. با این حال، هنوز نیاز به اصلاح معیار های هر دو سیستم طبقه بندی در سطوح پایین تر هست، به ویژه برای طبقه بندی خاک های چند گانه.