چکیده: کمپوزیت های ZrB2–20 vol.% SiC در دمای ثابت 900 درجه سانتی گراد به مدت 5، 30 و 60 دقیقه به ترتیب اکسید می شوند. برخی از گونه هایی که اکسید شده اند، در اب حل می شوند تا شیشه B2O3 از سطح جدا شود در نتیجه می توان تاثیر ریز ساختار و محتوای سطح بر قدرت خمشی را مورد ارزیابی قرار داد. مقاومت های خمشی گونه های غوطه ور شده در اب بیشتر از نوع اولیه هستند ولی نسبت به نمونه های اکسید شده کمتر هستند. افزایش مقاومت های خمشی به شدت به ZrO2 و فاز بیرونی شیشه ای وابسته است. به جهت مقایسه بین گونه های مختلف، کمپوزیت های ZrB2–SiC در دمای 1300 درجه سانتی گراد در هوا نیز اکسید شدند. دمای بالای اکسایش موجب تخریب قدرت خمشی کمپوزیت ها می شد ولی قابلیت اطمینان گونه های اکسید شده در دمای 1300 درجه سانتی گراد بهبود قابل ملاحظه ای داشت. تاثیر زمان اکسایش نیز مورد بررسی قرار گرفت و قدرت خمشی گونه ها به بازه زمانی خاص اکسایش حساس نبود.