چکیده: هیدروژل های پلیمری از آنجایی که فوایدی نظیر تسکین درد، جذب ترشحات، مانعی برای میکروارگانیسم ها، نفوذ پذیری و غیره نشان داده اند به عنوان مواد پوششی زخم مورد استفاده قرار میگیرند. این مقاله نتایج حاصله از تحقیقی با هدف دانستن عملکرد بیولوژیکی مواد پلیمری متفاوت برای استفاده در تماس با پوست : هیدروژل های PVP و چسب اکریلات را نشان میدهد. زیست سازگاری با استفاده از روش آزمایشگاهی اثرات سیتوتوکسیک و در روش درون بدن با استفاده از آزمون تماس تحریک پذیری در خرگوش ها محاسبه گردید. تمامی نمونه های آزمون شده هیچ گونه سمی بودن و تحریک پوستی نشان ندادند.